ابداع رایانه از جمله ابداعات بشر امروزی است. ساخت رایانه همچون ساخت تلویزیون و رادیو و تلفن انقلابی بزرگ در زندگی انسان ها بوجود آورد.اولین رایانه ای که در جهان ابداع شد نظریه اش توسط پروفسور هاوارد آیکن در سال 1937 ارائه شد و شرکت ای بی ام در سال 1944 آن را پیاده سازی نمود.
رایانه در ابتدا نام "ماشین حساب با کنترل خودکار مراحل محاسبه" نامیده شد اما بعد ها به مارک1 تغییر نام یافت. بیشتر قطعات این رایانه ها از قطعات مکانیکی طراحی شده بود و با اندازه ی بزرگی که داشت وزنی در حدود 5 تن بود.یکی از بزرگترین دلایل سنگینی و بزرگی این رایانه ها استفاده بیش از 18000 لامپ خلا در آن بود.رایانه ها تحولی در زندگی بشر محسوب می شود .
اما تحول بزرگی نیز در صنعت رایانه در سال 1947 بوجود آمد که کامپیوتر های سال 1944 از نظر حجم و اندازه و شکل کلی کاملا با کامپیوتر 1947 تفاوت پیدا کرد. این تحول بزرگ ابداع ترانزیستور با عنوان کلید کوچکی که می توانست جایگزین 18000 لامپ خلا شود بود.اولین کامپیوتر هایی که ساخته شد توان انجام یک ضرب ساده را در 6 ثانیه داشتند اما با پیدایش ترانزیستور این ارقام به 100000 عمل ضرب در یک ثانیه می شد. یکی از بزرگترین دلایل این تغییرات کاهش دمای رایانه و کوتاه شدن مسیر های سیم کشی کامپیوتر بود.
رایانه پردازنده داده های دیجیتالی است که از اجزای الکترونیکی و الکترومکانیکی تشکیل شده است. و می تواند پس از انجام دستور العمل هایی روی ورودی ، اطلاعاتی را به ما نشان دهد.
کامپیوتر از 5 بخش مختلف تشکیل شده است:
می توان گفت که کار اصلی رایانه اجرای برنامه و دستورات ارسالی توسط کاربر است. اما خود برنامه چیست؟ می توان این چنین گفت که یک برنامه، مجموعه دستوراتی است که برای انجام دادن یک هدف معین نوشته شده و در حافظه ذخیره می شود.اما برخورد رایانه با این برنامه چگونه است:
حال رایانه چگونه این دستورات را به صورت مداوم انجام میدهد؟ رایانه برای اجرای دستورات به صورت مداوم از فرایندی با عنوان سیکل استفاده می کند:
تمام این کار ها توسط پردازنده انجام می شود. نکته: چه زمانی پردازنده دست از پردازش برمیدارد؟
در ادامه می خواهیم به صورت مختصر توضیحی درباره مهمترین اجزای یک کامپیوتر ارائه کنیم:
پردازنده مرکزی مهمترین بخش از یک سیستم رایانه ای است درواقع مغز رایانه است. واحد پردازش مرکزی به سه قسمت اصلی تقسیم می شود:
کمک پردازنده های اعداد اعشاری برای انجام محاسبه روی اعداد ممیزی و سرعت بخشیدن به کارهای پردازنده است. که در اوایل ساخت پردازنده ها به صورت قطعه ای جدا در کنار پردازنده مرکزی قرار می گرفت، اما حالا درون خود پردازنده قرار دارد.واحد ثبات نیز حافظه ای موقت و بسیار سریع است که داده هایی که در حال پردازش هستند به صورت موقت در آن قرار می گیرد.
به طور کلی حافظه های رایانه ها به دو قسمت تقسیم می شوند:
حافظه اصلی: حافظه های اصلی به صورت مستقیم با پردازنده در ارتباط هستند. یکی از مهمترین کارهایی که انجام می دهند ذخیره داده های در حال پردازش در خود هستند. حافظه های اصلی از نظر نگه داری اطلاعات به دو صورت تقسیم می شوند.
البته نوع دیگری نیز از حافظه موجود می باشد که با نام حافظه پنهان یا کش نامگذاری شده است. این حافظه در بین پردازنده و حافظه اصلی قرار می گیرد و داده های مورد پردازش نیز قبل از پردازش شدن برای چند ثانیه وارد این حافظه می شوند و سپس در اختیار پردازنده برای عمل پردازش قرار می گیرد.
این نوع از حافظه ها با قیمت ارزانتر و سرعت کمتر و حجم بیشتری نسبت به حافظه های اصلی معرفی شده اند. این نوع حافظه ها نیز به دو قسمت تقسیم می شوند:
بعضی از دستگاه ها نیز عملیات هر دو از واحد ها را به دوش می کشند یعنی در عین اینکه یک واحد ورودی حساب می شوند واحد خروجی نیز هستند مانند دیسک های گردان و کارت های صدا.
اگر تعریف کلی از برد اصلی داشته باشیم، باید بگوییم که هر وسیله الکتریکی برای برقراری ارتباط بین اجزای خود باید دارای یک برد باشید که تمام اجزا روی آن قرار گیرد. رایانه نیز از این قاعده مستثنی نیست. تمام اجزای سخت افزاری که در رایانه وجود دارد اعم از پردازنده، حافظه اصلی، واحد های ورودی و خروجی و... روی این برد قرار می گیرند.
برد اصلی یا مادر برد در رایانه مدار چاپی بزرگی است که ارتباط بین اجزا را فراهم می آورد. روی این بردها نیز تراشه های دیگری دیده می شود که هر یک کارایی خاص خود را دارند مانند: خازن، مقاومت و... . در داخل رایانه داده ها به صورت مدام بین اجزا جابجا می شود این جابجایی های بین اجزا توسط خطوطی از جنس رسانای الکتریکی به نام گذرگاه اتفاق می افتد.
همانطور که گفته شد روی برد اصلی یک سری تراشه ها نیز وجود دارد که هر کدام بسته به کارایی که دارند کار خاصی انجام می دهند. مانند تراشه مولد پالس ساعت که ارتباط میان اجزای رایانه را هماهنگ می نماید یا تراشه Rom Bios که مهمترین کار این تراشه راه اندازی سیستم و بررسی سخت افزاری رایانه است.
رایانه فناوری است که به صورت مداوم به آن امکانات سخت افزاری و نرم افزاری متعددی اضافه شده است. اما اضافه کردن این اجزا به رایانه باید از طریق برد اصلی انجام شود. اما چگونه : در ابتدای ساخت برد های اصلی تمام قطعات به صورت مستقیم به برد اصلی لحیم شده بود و این نه قابلیت ارتقای اجزا را به کاربر می داد و نه قابلیت اضافه کردن اجزای دیگری را. برای این کار طراحان و سازندگان برد های اصلی، اجزایی را به برد اصلی لحیم نمودند که قابلیت نصب کارتهایی چون کارت شبکه و... را به صورت غیر مستقیم به برد اصلی فراهم نمودند. این قابلیت توسط کارت هایی فراهم می شد که به برد اصلی لحیم می شد و با نام کارت توسعه شناخته شده است. روی این کارت های شکاف هایی وجود داشت که کارت های جانبی روی آن قرار می گرفتند.
ساختار هر برد اصلی شکل کلی منبع تغذیه و کیس قابل استفاده برای رایانه را توصیف می کند. همچنین به شرکت های سازنده سخت افزار سیستم اطمینان این را می دهد که آیا اجزای که آنان طراحی نموده اند با دیگر اجزا و برد اصلی سازگار است یا خیر.انواع برد های اصلی:
این بردها ابتدای ترین نوع بردهای اصلی هستند که تمام اجزای سیستم که روی برد اصلی قرار گرفته اند به صورت مستقل از همدیگر بر روی برد اصلی لحیم شده است. کاربران برای نصب کارت های همچون کارت چاپگر ، شبکه و... از شکاف های توسعه استفاده می نمودند. پیکربندی سخت افزاری سیستم نیز توسط مجموعه ای از دیپ سویچ ها و جامپر اضافه می شد. مهمترین مشکلات این نسخه از بردهای اصلی می توان به نبود فضای بهینه و زیبا برای خنک نگه داشتن سیستم و نبود قابلیت ارتقای اجزای سیستم بود.
در این بردها که از یک خانواده با فاصله زمانی کوتاهی بودند، برخلاف آنکه حافظه اصلی به برد اصلی لحیم شود توسط کارت هایی با عنوان SIMM که روی برد اصلی لحیم می شدند به طور غیر مستقیم با برد اصلی ارتباط برقرار می کرد. در ابتدای ظهور AT پردازنده ها همچون برد اصلی XT روی برد اصلی لحیم می شدند اما با ظهور پردازنده های جدیدتری نسل جدید از بردهای اصلی AT عرضه شد که پردازنده را توسط نگه دارنده یا سوکتی به نام PGA روی برد اصلی قرار می داد، که در این صورت قابلیت ارتقا پردازنده برای ما ایجاد می شد. در این نوع از بردهای اصلی کارت های توسعه نیز همانند قبل وجود داشت.
در این بردها همانند بردهای Baby AT,AT از سوکت PGA و اسلاتی برای حافظه استفاده می شد اما انواع آنها بهنیه تر و بهتر از قبل شد. مثلا در نوع برد AT کارت های SIMM نگه دارنده حافظه اصلی بودند اما با قرار دادن کارت DIMM به جای آن سرعت انتقال داده بین برد اصلی و حافظه، بیشتر و همچنین حافظه در جای خود محکمتر می شد. همچنین نسل PGA که در این بردها وجود داشت از نوع ZIF بود. این بردها با توانایی های و ارائه راهکار های جدیدتری توانستند جای خود را در بازار محکم نمایند و جای بردهای AT,Baby AT را بگیرند. بهبود فضا و کمتر شدن اندازه اجزا سبب شد که کارت های توسعه با اندازه های بیشتری روی برد اصلی قرار بگیرند.
روی برد اصلی تعدادی شکاف برای اتصال حافظه اصلی به مادربورد وجود دارد که به هر یک از آنان یک بانک حافظه یا Memory Bank می گویند. این بانک ها در مادربورد های اولیه یعنی XT وجود نداشت و در عوض خود حافظه به صورت مستقیم به مادربورد متصل شده بود، این بانک ها با عرضه مادربوردهای AT روی مادربورد قرار گرفتند و در اوایل این بانک ها از نوع SIMM و بعد ها از نوع DIMM بودند.
همانطور که گفتیم در ابتدای طراحی مادربورد ها تمام اجزای رایانه به خود مادربورد لحیم شده بودند، پردازنده ها نیز بدین گونه بودند. اما با ظهور مادربورد های نوع Baby AT پردازنده ها روی مکان های خاصی قرار می گرفتند که با نام PGA روانه بازار شدند. از جمله وظایف اصلی این سوکت میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
شکاف های کارت توسعه شیارهایی هستند که روی مادربورد قرار گرفته اند و به آن لحیم شده اند. این شیارها مکانی برای اتصال کارت های واسط ( کارت شبکه و...) به مادربورد به طور غیر مستقیم است. اصلی ترین هدف ساخت کارت توسعه این بود که کاربر بتواند با توجه به نیازهای خود گجت ها و ابزار های مورد نیاز خود را بدون تخصص خاصی به کامپیوتر اضافه نماید. از انواع این کارتها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
برای اتصال دستگاه های ورودی و خروجی به کامپیوتر ها از اتصال دهنده استفاده می شود. این اتصال دهنده ها در مادربورد های قدیمی وجود نداشتند و برای اتصال هر یک از اجزای ورودی و خروجی مانند ماوس، کیبورد، چاپگر و... باید از یک کارت توسعه استفاده می شد. اما با پیدایش مادربورد های ATX این مشکلات حل شد و تمام اجزای ورودی و خروجی در پانل پشتی کیس قرار گرفت.
منبع تغذیه بعد از آنکه برق متناوب شهری را به برق متناسب با نیاز کامپیوتر تبدیل نمود باید از طریق کانکتوری انرژی الکتریکی را به اجزای مادربورد منتقل نماید که این کانکتور در مادربوردهای ATX قدیمی 20 پین داشت و در مادربوردهای جدید 24 پین را به همراه خود داشتند.
کیبورد به عنوان یکی از رایج ترین ورودی یک سیستم شناخته می شود. انواع ورودی های مربوط به کیبورد به دو بخش تقسیم می شود:
ماوس نیز یک وسیله ورودی است که بعد از ابداع سیستم عامل های گرافیکی بسیار طرفدار پیدا کرد. انواع ورودی های مربوط به ماوس به سه بخش تقسیم می شود:
همانطور که اشاره شد اجزای سخت افزاری رایانه که روی برد اصلی قرار گرفته اند، داده ها را توسط خطوط الکتریکی به نام گذرگاه بین خودشان رد و بدل می کنند.
وبلاگنویس، برنامهنویس وب و مدرس
وبلاگنویس، برنامهنویس وب، مدرس، علاقهمند به مطالعه علوم انسانی و هوش مصنوعی و چند تا چیز دیگه.